Hallootjes! Daar ben ik ook weer eens. Je zat vast met smart al op mij te wachten. Ik had het gewoon erg druk, dus maar nu heb ik een moment gevonden om je bij te kletsen. Ik ben namelijk op vakantie. Met mijn ouders en zussen uiteraard. We zijn weer op dezelfde plek als de afgelopen jaren en daar ben ik bijzonder blij om. Dan mag ik namelijk hele dagen in het zwemband rond banjeren. Helaas halen ze mij er wel altijd uit voor de lunch en dan protesteer ik uiteraard even heel duidelijk. Verder mag ik lekker mijn tijd doorbrengen in het water. Maar zo nu en dan hebben papa en mama het zotte idee om een uitstapje te maken en in het kader van “inclusie” moet ik dan vaak mee. Dus ook een hele dag op een kano.

In een kano op het water

De eerste twee uur op het water vond ik het wel geinig. Ik voelde een windje door mijn haren en zag veel water om mij heen. De tussenstops vond ik gewoonweg geweldig. Papa had mijn emmertje en schepje meegenomen en aan de rand van de Dordogne mocht ik heerlijk water scheppen. Maar ja, vervolgens moest ik weer die stomme boot op. Mijn hint van vorig jaar, toen ik mijn bril in de rivier smeet, had duidelijk niet gewerkt. Dit jaar was dat overigens geen optie, want het was aan mijn zwemvest vast gemaakt. Heb het dus ook maar niet geprobeerd. Het hoefde in eerste instantie ook niet, want ik genoot volop van op het water zijn en de wind door mijn haren. Totdat ik de vrijheid beproeft had aan de rand en weer terug in de boot moest. Daar was ik wat minder blij mee. Mijn schepje en emmertje verdwenen weer in een ton en ik moest maar mooi blijven zitten.

Na een kleine doch duidelijke sputtering van mijn zijde, was de ton weer snel geopend en had ik mijn emmertje retour. Ik kon alleen nog net niet bij het water. Tot ik zijwaarts ging zitten! Dat was de uitvinding. Dat mijn benen dan ook nog eens in het water konden hangen was al helemaal geweldig. Papa vond het overigens wat minder geslaagd. Iets met tegen stroming in, geloof ik. Maar ach, papa kan altijd wel wat sport gebruiken, dus ik zie het als een soort van win win. Oh ja, mijn grote neef Tim was ook van de partij, dus ik heb veel kunnen zwemmen. Maar na een paar uur bootje varen was ik er wel klaar mee, kan ik je zeggen. Dus het laatste uur heb ik geklaagd zoals alleen ik klagen kan. Het resultaat? Dit jaar hoef ik niet meer mee en blijf ik met mama bij het zwembad.

https://www.tiktok.com/@meervanmir.eu/video/7535152473812552993?is_from_webapp=1&sender_device=pc&web_id=7504572051527042592

Gerelateerde posts:

Gastblog Nano: Hallo wereld, ik kom er aan! Gastblog Nano: mama kan nu niet meer om mij heen Gastblog Nano: weer een magische grens voorbij! Gastblog Nano: Ik lastig? Hoezo?