03-2014 066Zoals jullie weten heb ik voor Sanne een miskraam gehad. Op zich niet de grootste ramp van de wereld, maar vervolgens duurde het ruim zeven maanden voordat ik weer zwanger was. Manlief vindt dat niet lang, maar voor mij leken deze maanden eindeloos te duren. Vrouwen om mij heen waren de eerste ronde al zwanger en gingen mij vervolgens tips geven.”Minder stressen” en “er niet meer aan denken” hoorde ik vaak. Alsof het zo werkt! Niet meer aan baby’s denken en dan raak je vanzelf zwanger. Het is ook gemakkelijk om ineens er niet meer mee bezig te zijn. Wat denk je zelf? Ik weet ook wel, dat ik absoluut niet mag klagen. Immers heb ik inmiddels twee prachtige en gezonde dochters. Ik weet, dat mama worden niet vanzelfsprekend is en er tal van vrouwen zijn, die al maanden of jaren bezig zijn zwanger te worden en sommigen bij wie het niet lukt of nooit zal lukken. Ik vind, dat alle ervaringen bijzonder zijn en gedeeld mogen worden. Vanaf komende maandag zal er daarom elke week een andere moeder vertellen over haar zwanger worden ervaring. Heel bijzonder om alle die verschillende verhalen te lezen.

Een verhaal van één van mijn vrienden, dat mij altijd is bijgebleven, is die over zijn tweeling Karel en Karin (gefungeerde namen). De moeder van de tweeling kon niet natuurlijk zwanger worden en dus zou de bevruchting middels IVF plaatsvinden. In overleg met het ziekenhuis was besloten één bevruchte eicel terug te plaatsen. kids-1198697_1280Bijna negen maanden later werden Karel en Karin geboren. Het is geen eenëige tweeling uiteraard, want dan zouden het twee jongetjes of twee meisjes moeten zijn geweest. En nee, er is niet sprake van een geslachtsverandering. Het bijzondere is, dat op het moment dat ze de bevruchte eicel terug plaatste in de moeder zij wonderbaarlijk genoeg al in verwachting was. De doktoren zeiden dat het een kans van één op een miljoen was dat dit kon gebeuren. Karel en Karin zijn op dezelfde dag geboren, maar scheelden in de baarmoeder twee weken in leeftijd. Bijzonder hè? Zo blijkt maar weer, dat nooit niet altijd nooit is en dat er toch nog wondertjes kunnen gebeuren, want Karel en Karin zijn papa’s wondertjes.

Wil jij ook je verhaal delen? Stuur dan een mailtje naar meervanmir.eu@gmail.com

Gerelateerde posts:

De eerste echo……zwanger? Weg bij mijn verloskundige? Miskraam nummer 4 is een feit De uitslagen van de eerste bloedtest zijn binnen