Zal ik je één van mijn guilty pleasures vertellen? Ik ben dol op het gluren in andermans leven. Ik ben een absolute voyeur op Facebook, zoek er regelmatig mensen op die ik al in geen jaren heb gezien en bekijk dan al hun foto’s. Vooral het laatste doe ik graag en ook in het echte leven. Als ik ergens ben en er staan foto’s in de huiskamer dan weet je zeker dat ik ze gespot heb. Ik weet niet waarom, maar ik vind het echt gewoon heerlijk om ernaar te kijken. Ik denk dat het komt doordat in zo’n klein lijstje dierbare herinneringen zijn vastgelegd. Zet mij voor een fotocollage en ik ben zeker een kwartier geamuseerd.

Deze bewondering voor foto’s heb ik altijd wel al gehad. Ik herinner me dat in het huis van mijn oom en tante, het hele trapgat vol hing met afbeeldingen van het gezin. Het was zo leuk om mijn grote neven als mini te kunnen zien. Ik heb mezelf altijd voorgenomen dat later in mijn eigen huis ook te doen. Elk jaar weer een foto erbij. Dit roep ik al jaren en er hangt er welgeteld nog geen één. De lijstjes hebben we allang in huis en manlief helpt me daar ook vaak genoeg aan herinneren. Wat zal ik zeggen, geen tijd?

In mijn ouderlijk huis hingen ook foto’s bij de trap. Vier enorme op hout geplakte foto’s, van elk kind één. Met de verhuizing van mijn ouders zijn ze opgesplitst en ergens op de zolderkamer in ons huis vind je een afbeelding van een enorme driejarige Miriam op het strand. Super schattig uiteraard, dat wel. Eigenlijk lijkt het me wel wat om, net zoals mijn ouders destijds, gewoon een foto van de kinderen op groot formaat te laten afdrukken en op te hangen in de huiskamer (of trapgat). Het probleem waar ik dan nu tegenaan loop is alleen nog maar luxe.

Canvas of hout?

Vroeger waren de keuzes simpel: je lijstte de foto in of je plakte het op een soort van spaanplaat. Tegenwoordig zijn er veel meer mogelijkheden en is een keuze minder snel gemaakt. Wil ik bijvoorbeeld een foto van mijn kroost op canvas? Of zal ik kiezen voor eentje op hout? Beide zien er gewoon erg leuk uit en zie ik ook al prima in huis hangen. Ik kan me voorstellen dat de foto die je wil gebruiken doorslaggevend kan zijn voor de keuze. Als ik bijvoorbeeld een fotocollage zou willen maken, dan komt dat meer tot zijn recht op een canvas dan op hout. Althans, dat denk ik. En een familieportret zou weer leuker zijn op hout. Eigenlijk moet ik dus eerst gewoon bedenken wat ik als afbeelding wil ophangen. En met de duizenden digitale foto’s die je tegenwoordig maakt is er genoeg keuze.  

En zo kom ik weer bij mijn oorspronkelijke probleem: te weinig tijd en teveel keuze. Gelukkig is het een luxe probleem, want zeg nou eerlijk: het is toch ontzettend gaaf dat we foto’s op canvas, hout en weet ik wat nog meer kunnen laten afdrukken? Ik bedoel maar.