Nadat ik gisteravond mijn artikel over mevrouw Smulders geplaatst had ontving ik een reactie waar ik toch even van schrok. Één van mijn lezers vond namelijk dat ik alles zo negatief benaderde. Ik ben daar toch even ondersteboven van geweest. Het laatste wat ik wil is dat ik een pessimist of een negatief gestemd persoon ben of wordt. Daarom wil ik even laten weten, dat ik de wereld en het leven echt niet zwart of somber in zie. Ik geniet ontzettend van mijn kinderen en manlief, maar ook van mijn lieve vriendinnetjes en het werk. Het lijkt mij alleen niet zo interessant als ik dat dagelijks online zet. En ja, mijn kritiek op sommige artikelen en uitspraken kunnen soms wat ongenuanceerd en kort door de bocht zijn. Het hoort bij mij en ik zou niet mezelf zijn als ik dat zou weglaten of veranderen.

Vandaag dan toch maar even een vrolijk berichtje. Soms kunnen de Muppets iets onverwachts doen of zeggen waar ik gewoon van smelt. Zo kan Sanne ontzettend lief zijn voor Veerle door haar te troosten of laatste stukje koek te geven. Veerle heeft ook van dat soort momenten. Als ze bijvoorbeeld een stuk speelgoed geeft aan haar grote zus, die daar duidelijk op zat te azen. Ook geeft zij sinds kort bewust zoentjes aan ons. Dat is zo intens schattig!

Een van die bijzondere momenten speelde zich afgelopen week af. Sanne slaapt al geruime tijd met haar deur open en twee nachtlampjes aan. Ze heeft een periode gehad dat de deur dicht moest, omdat ze wakker lag van een huilende Veerle, maar sinds kort moet het echt weer open blijven staan. Ik was wel nieuwsgierig geworden of ze misschien bang in het donker was of iets dergelijks. Het antwoord dat ze me gaf had ik niet verwacht. De deur moest namelijk open blijven zodat ze me kon zien weglopen of binnenkomen. “Ik wil mama kunnen zien”. En waarom dan? “Ik hou van mama”. Dan smelt je toch?

Ik ben dol op dat soort momenten en hoor dus ook graag van anderen zulke verhalen, dus kom maar op!