Een paar weken terug waren we bij de kinderarts waar we onze zorgen hebben uitgesproken over de virussen die onze jongste aantrekt. Natuurlijk hoort het allemaal bij het opgroeien, maar als zij verkouden is wordt zij helemaal lam gelegd. We zijn al vaker bij de HAP geweest, omdat ze bijna niet reageerde en zwaar ademde. Ik had ergens gehoord dat als de keelamandelen verwijderd zouden worden, de verkoudheden ook minder heftig zouden zijn. Je begrijpt dan ook wel welk verzoek ik had aan de kinderarts. Helaas deelde ze mijn mening niet. Ons meisje had immers geen ontstekingen aan haar amandelen gehad en iets gezonds wegsnijden doen ze liever niet. Ook wel begrijpelijk natuurlijk, maar wat moesten wij dan doen? Haar antwoord was de fysiotherapeut van het ziekenhuis.

Het was een verrassend bezoek

Afgelopen vrijdag mochten de kleine en ik ons melden bij de vriendelijke fysiotherapeut van het ziekenhuis. Hij vroeg mij wat wij kwamen doen en ik was even verrast. Ik had gehoopt dat hij mij dat ging vertellen! Gelukkig nam hij inderdaad snel daarna het gesprek over en vertelde over de hulpvraag van de kinderarts. Hij was gevraagd om te onderzoeken hoe wij ondersteuning konden bieden aan ons meisje als ze weer benauwd zou worden. Maar dan meer gefocust op het voorkomen ervan. Dat leek mij een prima plan! De fysiotherapeut vertelde dat door de lage spierspanning, ons meisje niet al het slijm uit haar longen kon wegademen. Een normaal mens kan dat wel. Bij haar blijft er altijd wat achter en als ze een virus te pakken heeft helemaal. Dat heeft als gevolg dat ze sneller benauwd is. Om haar longspieren te trainen bood hij twee opties.

Dit waren de opties

Als eerste stelde hij voor dat we leerden te comprimeren. Kortweg komt het neer op dat je je handen in de zijkant van het lichaam en op de ribben ligt, om vervolgens mee te bewegen op de adem. Bij het uitademen geef je dan een beetje tegendruk naar beneden. Ik had de grootste moeite om het ademritme van mijn moppie te kunnen vinden, dus erg enthousiast was ik daar niet over.

De tweede optie was het PEP Masker. Het klinkt en ziet er heftiger uit dan het is. Het betekent dat ze twee keer per dag een klein maskertje op krijgt waar ze gewoon door heen ademt, tien keer. Niets met aangesloten zuurstof of iets dergelijks, echt puur ademhalen. Voor bij het uitademen zit er een soort filter op wat tegendruk geeft. Hierdoor wordt ze soort van gedwongen dieper te ademhalen. Het idee is dat als ze tien ademhalingen twee keer per dag doet, ze haar longspieren traint en dieper leert te ademen. (Hier vind je nog wat uitleg erover). Uiteindelijk zal ze dan ook de achtergebleven slijm wegkrijgen. Voor de fysiotherapeut is ons meisje de jongste ooit die dit zo gaat trainen. Er moest dus ook een klein PEP maskertje besteld worden. Gelukkig vond de kleine het allemaal erg leuk en moest ze alleen maar lachen toen ze dat ding op haar neus en mond kreeg. Dat oefenen wordt dus geen enkel probleem. En als het haar ook nog eens helpt de wintermaanden door te komen, zeg ik: wij gaan wel oefenen hoor!

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock