Het was alweer veel te lang geleden, dat ik van mij liet horen op mijn mama’s website. Dus vandaag ga ik je verblijden met een kijkje in mijn leventje. Waarom dan vandaag? Nou, omdat ik jarig ben!!! Jazeker! Vandaag is het exact drie jaar geleden dat ik mijn papa en mama de eerste kopzorgen bezorgde. Ik kwam natuurlijk ter wereld met wat poep in mijn longen waardoor de dokters mij eerst bijna een week in slaap gehouden hebben. Gelukkig is dat alweer zo lang geleden, dat mijn ouders er bijna niet meer over nadenken.

Ik ben (soms) een grote meid

Vandaag ben ik dus drie geworden, maar als je het aan mij vraagt zeg ik steevast dat ik één ben. Wel ben ik een grote meid en dat ventileer ik graag. Tenzij het om luiers en zindelijkheid gaat, want daar doe ik niet aan mee. Wat een onzin is dat zeg. Ik heb helemaal geen zin om op een potje of de wc te gaan zitten. Wel natuurlijk om wat extra tablet tijd te krijgen, maar dat betekent niet dat ik daadwerkelijk ook een plasje ga doen. Die doe ik het liefst gewoon naast het potje waarbij ik ook benoem wat ik aan het doen ben. Maar verder ben ik wel een grote meid en zo wil ik ook behandeld worden. Ik wil alles hetzelfde als mijn zussen. Dus evenveel eten en snoepjes en graag ga ik pas naar bed als zij moeten gaan slapen. Hun kamers is tegenwoordig ook mijn place to be. Vooral als zij thuis zijn. Ze trekken het alleen niet als ik mijn luier vol poep als ik bij ze speel. Dan roepen ze altijd gelijk mama. Flauw he? Een beetje geur is toch lekker?

Wat ik al kan!

Mama zei dat ik ook even mag opscheppen, dus dat ga ik nu doen. Ik kan namelijk alle kleuren al benoemen. Alhoewel paars en groen wel verdacht veel op elkaar lijken. Verder kan ik al tot tien tellen, ook al sla ik af een toe een cijfer over. Wat mijn mama erg bijzonder van mij vindt, is dat ik weet wat hoger en groter en kleiner en zo is. Naast natuurlijk dat ik al hele gesprekken met haar voer. En dat ik Noor de baby in huis vind, schijnen mijn ouders ook een dingetje te vinden. Kortom, die ouwelui van mij verbazen zich volop als ik weer wat uitvoer. Ik weet gewoon niet beter. Vandaar dat ik ook altijd aan het lachen ben. Het leven is een feestje en ik ben graag van de partij. Jammer dat ik nu wel weer een jaar moet wachten tot ik echt jarig ben…

Gerelateerde posts:

Gastblog Sofieke: ik ben er (overduidelijk)!!! Gastblog Sofieke: moeders in de maling nemen Gastblog Sofieke: even weer berichtje van mij Gastblog Sofieke: ik ben wie ik ben