Mijn miskraam is inmiddels alweer ruim een maand geleden. Wat is de tijd voorbij gevlogen! Vorige keer liet ik nog weten, dat bij controle mijn baarmoeder nog restweefsels had en dat de arts en ik besloten hadden de eerste menstruatie af te wachten. Wellicht dat mijn lichaam zelf het laatste stukje zou opruimen als mijn cyclus überhaupt weer op gang was gekomen. Het laatste baarde me meer zorgen. Gelukkig kon ik kort geleden vol enthousiasme de rode duivels ofwel mijn regels ofwel mijn tijd van de maand ontvangen. Ik kan me niet herinneren daar ooit zo blij om te zijn geweest.

Gisteren ging ik dan ook vol vertrouwen naar de gynaecoloog voor een laatste controle. Binnen gekomen merkte ik dat ik mijn pasjes niet bij me had, dus mocht ik me melden bij de balie. Gelukkig was ik vroeg en had ik zeeën van tijd. Twee minuten nadat ik mijn nummertje had ontvangen (alsof je bij de slager aan het wachten bent) mocht ik al naar binnen. De aanwezige gynaecoloog had ik een keer eerder gezien en wel met mijn vorige miskraam. Ik vond haar toen al plezierig. Misschien vanwege haar jarenlange ervaring (dame op leeftijd) of door haar rustige uitstraling. Ze stelde me wat vragen en al snel lag ik op de bank, in plaats van de beugelstoel, voor een inwendig kijkje. En jawel hoor, mijn baarmoeder is helemaal schoon! Wij kunnen en mogen weer voor een nieuw kindje gaan! Manlief en ik zullen dus beperkt bereikbaar zijn de komende tijd ;-).

Uiteraard hebben we de drie miskramen ook nog besproken. De conclusie van de gynaecoloog was dat het echt dikke vette pech is geweest en dat onderzoek naar alle waarschijnlijk niets uit zal kunnen wijzen. Dit omdat ik twee gezonde kinderen heb. Daarmee zijn gelijk een aantal scenario’s komen te vervallen. Voor mij reden genoeg om vooralsnog geen verdere onderzoeken te laten doen. De zorg is al duur genoeg. Wel ga ik waar ik kan de natuur een handje helpen, maar daar vertel ik een andere keer nog over. Al met al goed nieuws vind ik zelf. Toch?