Je probeert vertrouwen te hebben in de mensen die voor je kinderen zorgen, maar soms hoor je verhalen waar je toch wel achterdochtig of argwanend van wordt. Wat is er dan gebeurd?

De zoon van een kennis van mij ging voor het eerst naar de basisschool. Mijn kinderen hebben die leeftijd nog niet, maar ik kan me voorstellen dat dat best spannend is voor een kind. Om naar de basisschool te mogen moet je kind zindelijk zijn. Dit betekent niet, dat er nooit meer een ongelukje kan gebeuren. Zeker in de eerste schooldagen niet, want van de spanning kan een kind wel eens wat laten lopen. Uit voorzorg had de moeder van het jongetje een rugzakje met schone kleren meegegeven. Wat kon gebeuren, gebeurde ook. Het ventje had gepoept in zijn broek. Wat doe je dan als kleuterjuf? Je zegt, dat het niet erg is en het kan gebeuren. Je troost hem dus en maakt hem vervolgens schoon en trekt hem schone kleren aan. Logisch toch?

Zijn kleuterjuf vond blijkbaar van niet. Zij loste het op door het jongetje buiten het klaslokaal te zetten, omdat hij teveel zou stinken. Zo werd hij dus afgesloten van zijn klasgenootjes en verder alleen gelaten. Toen zijn vader hem ophaalde zei hij ook. dat hij daar erg verdrietig om was. Maar dat is nog niet alles. Toen de ouders van het jongetje verhaal gingen halen bij de kleuterjuf, liet ze weten dat het verschonen niet tot haar werkomschrijving behoorde en dat ze er geen spijt van had dat ze hem had buitengesloten. Geen enkel berouw kwam van deze dame vandaan! Gelukkig gaf de directeur de ouders gelijk, maar het is spijtig dat het zo ver moest komen. Mijn hart brak een beetje toen ik dacht aan dat kleine manneke, die daar in zijn eentje in zijn vuile kleren buiten het lokaal stond. En vooral hoe verdrietig hij was.

Ik blijf het een merkwaardig gebeuren vinden.  Als je kiest voor een beroep met jonge kinderen hoort plas en poep er nou eenmaal bij. Kan je dat niet aan? Kijk dan eens uit naar ander werk. Dit kan gewoon niet!!!!

Lees ook:
Wanhoop van een leerkracht
De zorg voor onze kleuters