Hoe weet je of je kleintje een bril nodig heeft?

Bril baby? Het is alweer zes maanden lang dat onze kleine meid een brilletje draagt en het gaat eigenlijk heel erg goed. In het begin vond ze het even niets en probeerde ze de bril vaak van haar hoofdje te halen. Inmiddels laat ze het gewoon zitten. Het wordt alleen nog wel eens eraf gerukt als ze moe is en in haar oogjes wil wrijven of als ze zich verveelt. Verder blijft ie altijd op. De orthoptist zei laatst ook dat de verbeteringen in haar ogen boven verwachting waren. Naast dat het gewoon dus goed voor haar is, staat het ook nog eens ontzettend guitig.

Bril bij een baby: het staat zo schattig

Het maakt echt niet uit waar en met wie je bent, want echt werkelijk iedereen kijkt verrukt naar ons moppie met haar brilletje op. En als ze ook nog eens gaat lachten wordt er al helemaal vertederd gekeken. De kreten “ach gossie”, “kijk nou” en “wat ontzettend schattig” hoor ik echt heel vaak.  Als trotse ouder kan ik niet anders dan het daar mee eens zijn. Wat ook nog vrij vaak aan mij gevraagd wordt is hoe wij er achter kwamen dat ze een brilletje nodig had en hoe ze dat meten bij zo’n kleintje. Ik zal dat nog eens kort uiteenzetten.

Wij vermoedden dat ze slecht zag

Er waren twee redenen waarom wij vermoedden dat ons kleine meisje niet zo goed zag als zou moeten. Als eerste maakte ze weinig tot geen oogcontact. Mijn haargrens leek een stuk interessanter voor haar dan mijn blik. Ook naar speeltjes grijpen leek niet zo goed te lukken. Het leek alsof ze geen diepte zag en dat de focus lag op duidelijke contrasten. Dit  bleken inderdaad indicaties voor verminderd zicht.

De tweede reden was dat ze gewoon ontzettend scheel keek. Het leek er op alsof ze de grootse moeite had haar ogen onder controle te houden. Beide ogen dwaalden onafhankelijk van elkaar af. Hoewel het niet persé betekende dat ze slechter zag, was het voor ons wel reden genoeg om er naar te laten kijken.

Filmpje: het bezoekje aan de oogarts

Zo gaat het opmeten van een bril bij baby’s

Het meten van de ogen bij zo’n kleintje is best nog wel een dingetje. Toen ze vijf maanden was, waren haren ogen opgemeten door een optometrist en die zei dat er niets aan de hand was en dat we haar ogen moesten afplakken. Met elf maanden waren we bij de orthoptist en die concludeerde totaal anders. Afplakken was nutteloos, ons meisje zag onvoldoende en ze moest een bril. Haar meting geloofde ik gelijk!

Hoe ze dat heeft gedaan?

Net zoals bij grotere kinderen en volwassenen werden de ogen eerst gedruppeld. De druppels moeten dan een half uur inwerken en deze verwijden de pupillen. Normaal gesproken kan de “patiënt” daarna aanwijzen wat hij wel en niet kan zien, maar een elf maanden oude baby werkt daar niet zo aan mee. De orthoptist kan dan aan de hand van lenzen voor het oog houden, bepalen wat de oogsterkte is. Het was letterlijk verschillende lenzen er voor houden en dan in het oog schijnen. De sterkte van de lens afwisselend, net zolang tot de juiste gevonden was. Knap dat ze dit zo kunnen meten hoor!

Een bril helpt echt

In drie maanden tijd merken we al een positieve verandering wat betreft haar ogen. Naar verwachting zal ze altijd een bril of iets dergelijks nodig hebben, maar dat geeft niet. Het enige wat nu nog moet blijken is of de ogen meer op één lijn (horizontaal) komen te staan. Anders zal ze daar wel ooit nog aan geopereerd moeten worden. Maar al met al, ben ik echt blij dat ze nu geholpen is aan haar zicht en ik raad iedere ouder aan om, bij twijfel over het zicht, dit nader te laten onderzoeken door een specialist. Het is echt belangrijk voor de ontwikkeling van je kind.