Weet je, ik vind die grote mensen soms maar stom. Ze maken het enorm lastig voor me om mij volledig vrij te voelen. Ik krijg voortdurend allemaal regeltjes te horen waar ik me aan moet houden en als ik ze probeer te overtreden, zeggen ze dat ik de grenzen aan het opzoeken ben. Je moest eens weten hoe vaak ik nee te horen krijg op een dag. Soms probeer ik doormet heel vaak hetzelfde woord te herhalen alsnog mijn zin te krijgen, maar het lijkt er op dat niet werkt. Neemt niet weg dat ik het blijf proberen hoor. Maar wat ik nou het echt het allerstomst aan de grote mensen vind, is dat ze mij van alles leren maar dat het andersom niet zo geldt.

Mama mag televisie kijken wanneer ze wil. Als ik naar Warmepapa (Barbapapa) wil kijken, is het afhankelijk van hoe ik me gedragen heb die dag. Je kan me niet wijsmaken, dat mama de hele dag braaf luistert. Ook vraagt mijn lieve moeder me elke morgen opnieuw of ik mezelf aan- en uitkleden wil. Twee weken terug kwam ik naar beneden in mijn spaghettibandjesjurk en toen mocht dat weer niet. Maar ik wilde het zo graag en de roosjes op mijn jurk pasten zo goed bij de sneeuw! Mijn keuzevrijheid voelde ineens een stuk meer beperkt.

Maar het toppunt vind ik het “Stop, hou op. Dat vind ik niet leuk”. Op school hebben we dit geleerd te zeggen als we het gedrag van een ander kindje niet meer zo leuk vinden. Papa en mama vonden dit een goed idee en wilden dat ik het thuis ook zou zeggen tegen Veerle als ze vervelend is. Zij gebruikt het inmiddels ook vaak genoeg tegen mij. Maar weet je wat nou zo flauw is? Als ik het tegen de grote mensen zeg, telt het ineens niet meer. Zij hebben gewoon lak aan deze regel en gaan gewoon door. Als ik bijvoorbeeld het tegen mama zeg wanneer ze me vraagt om eens op te schieten, zegt ze doodleuk dat mama’s alles mogen. En daar word ik nou zo boos om! Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk! Als ik ze later moet verzorgen, zal ik haar eens laten voelen hoe het is.

Lees ook: waarom ik niet naar school wil