Mag ik mijzelf even voorstellen? Jullie kennen mijn zussen Sanne (Macro) en Veerle (Micro) al. Mijn naam is dus Nano’tje en ik zal me bij mijn zussen voegen ergens rond 8 oktober dit jaar. Dat betekent dat ik vandaag iets meer dan tien weekjes oud ben. Dat heeft de mevrouw de verloskundige berekend aan de hand van mijn lengte. Je begrijpt natuurlijk dat ik dat niet gemakkelijk liet gebeuren en ik gewoon flink bewogen heb zodat ze uiteindelijk vier keer moest meten. Ik ben dan nog geen tientallen centimeters groot, maar met mijn bijna 3,5 cm vind ik mezelf al een behoorlijke verschijning hoor.

Papa en mama zijn erg opgelucht dat ik het zo goed doe. Nu hebben ze er nog zo weinig over te zeggen, dus is het alleen maar afwachten voor ze. In ieder geval vonden ze mijn leeftijd van vandaag zo’n prachtige mijlpaal dat ze besloten dat ik voorgesteld mocht worden aan de wereld. Het werd ook wel tijd, want mama’s buik werd al echt wat dikker. Ze draagt al twee weken van die rare broeken, omdat haar eigen broeken niet lekker meer zaten. Verder is ze niet erg misselijk geweest, maar ik ben druk bezig daar verandering in te brengen. Zo comfortabel hoort een zwangerschap niet te zijn. Nou ja, haar hormonen zijn wel goed aanwezig (aldus papa), dus heel erg makkelijk heeft ze het nou ook weer niet. Maar dat vertel ik nog wel een keer.

Begin oktober zal ik dus mijn intrede maken op deze wereld. Tot die tijd zal ik zo nu en dan een update geven vanuit mijn veilige vertrouwde warme omgeving. De dokters van mijn mama zeggen namelijk dat ik voorlopig nergens naar toe ga. Voor deze keer zal ik naar de grote mensen luisteren. Vanaf oktober zal dat anders zijn. Dan voeg ik me bij mijn zussenbende en zullen mijn ouders van mijn bestaan weten. Ik verheug me er nu al op!