Al voordat we kinderen kregen was manlief er altijd op aan het hameren om de voordeur op slot te hebben voordat we slapen gingen. Natuurlijk ook om het de inbrekers niet te makkelijk te maken. En laten we vooral de verzekeraar niet vergeten. Het laatste wat je wil is een discussie over de uitkering van je verzekering als je net bent bestolen. Maar eigenlijk is dat niet eens de reden waarom manlief het tegenwoordig zo belangrijk vindt dat het een gewoonte is om de deur op slot te hebben zodra we naar bed gegaan. Het begon allemaal met een verhaal, dat hij ooit gelezen had.

Tijdens een koude winternacht…

Het is het verhaal over een schattig klein peutertje, dat diepe indruk heeft gemaakt op manlief. Omdat het zo hartverscheurend was. Het is namelijk gebeurd een aantal jaren geleden in Canada. Het ging om een schattig klein peutertje, midden in de nacht wakker was geworden en naar beneden was gegaan. Daar trof hij geen ouders. Waarom weten ze niet, waarschijnlijk ook uit gewoonte, maar hij heeft toen besloten naar buiten te gaan. Zoals afgesproken met zijn ouders moeten dan eerst de kaplaarsjes aan. Dit heeft hij keurig gedaan en is de deur uit gestapt. In verder alleen zijn luier. Midden in de nacht in de koude winter! Het jongetje is de dag erna driehonderd meter verder gevonden. Dood gevroren. Ik snap wel dat dit verhaal diepe indruk bij manlief heeft gemaakt.

De nachtelijke wandelingen

Sinds kort zijn we er nog meer alert op dat de voordeur in de nacht op slot moet. Onze tweede is namelijk aan het slaapwandelen gegaan. Wel altijd met hetzelfde doel: de wc. De locatie ervan bevindt zich echter op de meest vreemde plekken. Ze kan er weinig aan doen, want ze slaapt vaak dan nog. Net zoals haar vader vroeger deed, begeeft zij zich al slaapwandelend naar de toilet pot. De afgelopen week was het wel wat extreem. We hoorden haar de trap afkomen zoals gewoonlijk. Toen was het verdacht stil. Ineens kregen we het signaal van onze videodeurbel dat er beweging bij de voordeur was. Manlief telde snel een en een bij elkaar op en rende naar buiten. Daar stond ze inderdaad in haar blote billetjes, geheel overtuigd dat ze naar de wc gelopen was. Op haar kamer probeerde ze vervolgens haar sokken aan te trekken. Toen ik haar vroeg wat ze aan het doen was, wees ze naar haar billen. Het concept onderbroek drong vreemd genoeg niet meer tot haar door. Ik heb haar maar geholpen en weer op bed gelegd. De volgende dag wist ze echt nergens meer van. Dat slaapwandelen is toch echt iets vreemds.

Voordeur dus op slot!

Dus of je nou een slaapwandelaar hebt of een gewoontedier, de voordeur moet je echt op slot doen als je naar bed gaat. Heb je een deur met een slot, dat je kind zelf open kan maken (dus zonder sleutel), zet dan een haak hoog op de deur. Alles om ervoor te zorgen dat de inbrekers buiten blijven en de kleine kinderen weer binnen. Het zal je maar gebeuren…