Toch maar een Coronatest gedaan

Wij zijn er nog steeds heilig van overtuigd dat wij in april al ziek zijn geweest door Corona. Het is helaas nooit getest, dus zeker weten doen we het niet. Net zoals het nog niet zeker is, dat je het niet nog een keer kan krijgen. Immers is net ook bekend geworden dat de antistoffen weer uit je lichaam verdwijnen (bron: NOS). Eigenlijk weten we dus gewoon nog niet zoveel met elkaar. En toch wordt er alweer redelijk laconiek mee omgesprongen. In het nieuws werd gezegd dat menig mens zich al niet meer hield aan de richtlijnen van het RIVM zoals het thuisblijven bij verkoudheid. Jammer! Vooral ook omdat je dan nu gewoon een Coronatest kan laten doen.

Waarom ik mij liet testen?

Afgelopen dagen voelde ik mij al wat snotteriger worden. De groene monsters uit de neus van de jongste twee kinderen hadden helaas toch hun weg gevonden naar mijn immuunsysteem en die flink te grazen genomen. Met andere woorden: ik ben snipverkouden. Het resulteert zich vooral in flinke snotneuzen, een kriebelhoest en een schorre stem. Reden voor mij om de GGD te benaderen voor een Coronatest. Ten eerste omdat we toch niet zeker weten dat we het gehad hebben. Ten tweede omdat ik niet eindeloos thuis wil blijven en dus het virus uit wil sluiten. Desnoods neem ik de uitslag mee om aan mensen te laten zien als ze mij in paniek aankijken als ik weer eens nies. Als laatste omdat ik het ook al verantwoordelijkheid zie richtig mijn medemens. Ik wil niet degene zijn die verdere verspreiding bewerkstelligd.

Hoe gaat de test?

Eerlijk gezegd kneep ik hem wel een beetje van te voren. Ik had al verhalen gehoord over die wattenstaaf in de neus en keek er niet echt naar uit. Toch hield dat mij niet tegen de afspraak voor de Coronatest te maken en gisterochtend (een kwartier na mijn belletje) kon ik er al terecht. Het hele gebeuren is zo voorbij. Je gaat eerst twee checkpoints langs waarbij je je identificatie tegen het raam van je auto moet houden. In mijn geval was mijn afspraak nog niet doorgekomen, dus werd ik eerst even tegengehouden. Gelukkig stond ik na een synchronisatie toch gewoon op de lijst.

Ik mocht doorrijden naar de tent met de mensen in pak die de test afnamen. Eerst werd mijn rijbewijs weer gecontroleerd. Vervolgens moest ik mijn neus schoonsnuiten en moest ik mijn lichaam een kwartslag draaien met benen naar buiten. “Kijk maar naar voren”, zei de lieftallige dame. Nou ammehoela, ik deed mijn ogen stijf dicht toen ik die enorme wattenstaaf zag, waarvan ik wist dat die diep mijn neus in zou gaan. Het was niet een heel aangenaam gevoel, maar het was zeker niet zo erg als ik gedacht had. (Mannen, geloof me maar als ik zeg dat bevallen nog altijd erger is dan een wattenstaaf in welk gat van je lichaam dan ook.) Het gaf een beetje een prikkelend branderig gevoel, dat ook een paar minuten daarna nog aanhield. De staaf in de mond stelt echt helemaal niks voor. Alles bij elkaar duurt nog geen vijf minuten. Nu nog alleen maar wachten op de uitslag. Deze zou binnen 48 uur doorgebeld worden en vandaag al ontving ik het verlossende woord: prachtig negatief, dus ik kan weer naar buiten!

Gewoon doen!

Al met al stelt de Coronatest dus niet zoveel voor. In mijn hoofd was het een stuk erger dan in het echt. Het is natuurlijk niet de leukste activiteit om te ondervinden, maar het is zeker niet iets waar je nou een trauma aan zal overhouden. Een infuus is vervelender! Dus als je verkouden bent, doe ons allemaal een plezier en maak gewoon die afspraak bij het GGD.

Gerelateerde posts:

Een en al ziekenboeg bij ons thuis En toen zaten we in thuisquarantaine Zo goed als hersteld en anderhalf meter De onverwachte nasleep van de Corona besmetting