Het is inmiddels negen uur ‘s-avonds geweest. Sanne kwam net uit bed met de mededeling, dat ze gepoept had. Nadat haar luier verschoond werd moest eerst iedereen weer geknuffeld worden. Daarna ging ze zonder mokken weer haar tentje in. Haar zusje denkt daar vanavond anders over.

IMG_5982Naast mij op de grond zit namelijk nog een wakkere Veerle te spelen op het kleed. De zwarte kringen onder haar oogjes tekenen haar duidelijk aanwezige vermoeidheid, maar slapen weigert ze pertinent. Zodra ik haar in haar bedje leg, begint ze heel hard te krijsen. Maar dan ook heel erg hard. De wanhoop slaat dan soms toe bij mij. Moet ik haar dan even laten krijsen, vraag ik me af? Ik weet dat dat geen enkele zin heeft en ik vervolgens de hele avond een overstuur kind heb. Ze lijkt zich nog wel te amuseren zo naast me. Ik wacht maar geduldig op die eerste gaap. Normaal is het de duim in de mond waardoor ik weet dat ze naar bed kan, maar met die doorkomende kiesjes is deze volledig onbetrouwbaar geworden. Na een paar goede gapen kan ik haar vast zonder problemen op bed leggen. Hoop ik.

Zou ze dan vannacht wel de hele nacht doorslapen? Of ben ik zo dadelijk weer vanaf half vijf in de weer? Zijn het wel de tandjes of is het weer zo’n ellendig sprongetje? Volgens mijn oei-ik-groei-app zou ze namelijk ongeveer morgen weer eentje ingaan. Misschien is ze dit keer wat eerder. Mijn moeder stelt voor haar in bad te doen om haar rozig te maken. Daar heb ik nu geen zin in, maar als niets meer helpt wellicht. Zou het kunnen, dat ze geen ochtendslaapje meer nodig heeft en dus eigenlijk al teveel geslapen heeft vandaag? Ach, de reden doet er ook niet toe. Deze mama wil graag dat ze gaat en ook vooral voor de nacht blijft slapen. Lieve Veerle, welterusten?

Lees ook gastblog Veerle