Mijn kleine meisje is vandaag tien maanden oud alweer. Wat is de tijd snel voorbij gegaan en wat is ze hard gegroeid. Het is grappig om te zien, dat ze nu echt een klein mensje met een eigen karaktertje aan het worden is. Ze is zo anders dan haar zus Sanne, ook qua uiterlijk. En toch zijn die twee dol op elkaar. Mijn moederhart smelt als ik zie dat ze samen in een deuk liggen om niets. Mijn moppies…

IMG_6049Maar wat doet mijn tien maanden oude baby inmiddels? Nou, niet zoveel eigenlijk. Ze is wel een ster in het rechtop zitten. Dat houdt ze uren vol terwijl ze zoet met haar speeltjes aan het spelen is. Ze kan ook rollen van buik naar rug en andersom en heel af en toe duwt ze zich zelf naar achteren. Kruipen, uit zichzelf gaan zitten of (gaan) staan zijn bewegingen, die nog nooit zijn beoefend door deze kleine meid. Het scheelt dat ik dus ook niet achter haar aan hoef te rennen. Ze laat het vast om rekening met mij te houden. Haar fijne motoriek is dan wel weer uitstekend. Ze grijpt alles en kan met de lepel spelen tussen twee handjes. Ook is ze prima in staat zelf eten naar haar mondje te brengen. Dit is dan ook haar favoriete bezigheid. Het komt vaak genoeg voor, dat ze na haar eigen eten en het toetje ook vervolgens weer wil mee eten met ons. Echt een kind van haar vader ;-). Verder wordt er veel gekletst, maar alleen de woorden papa, mama en eten zijn duidelijk verstaanbaar. Oh ja, ook één keer opa en één keer oma. Waar ze wel weer uniek in is, is dat ze inmiddels welgeteld 7 stuks tanden heeft en 3 kiesjes. Daarin loopt ze voor op haar leeftijdsgenootjes. (yes!)

Eigenlijk ben ik prima tevreden met het doen en laten van Veerle. Ik ben benieuwd of het consultatiebureau mijn mening gaat delen. Over drie weken mogen we namelijk weer naar de slachtbank. Hoe dat verlopen is laat ik te zijner tijd nog wel weten.