Volgens mij vinden de moeders van het schoolplein mij maar een vreemd persoontje. Ik geef ook toe dat ik soms wat vreemd ben, maar hoe deze dames naar mij kunnen kijken is ook wel weer wat overdreven. Ik denk dat het komt door mijn uiterlijke vertoning. Niet dat ik als een enorme slons over het schoolplein loop. Nee hoor, zo erg is het ook alweer niet. Maar ik geef toe, dat ik soms met natte haren van het douchen mijn dochter naar het klaslokaal breng. En mijn gezicht is een blote billen gezicht, er zit dus geen make-up op. En ja, ik loop graag op gympjes. De mama’s die tot in de puntjes verzorgd zijn, kijken mij dan wel eens aan alsof ze op me neerkijken. Gelukkig heb ik daar maling aan. 

Zo moeder zo dochter

Hetzelfde geldt ook voor mijn kleuter. Ik heb al eens gezegd dat ik haar volledig vrij laat in haar kledingkeuze, hetgeen tot verrassende en of niet passende combinaties kan leiden. Als zij zich daar fijn in voelt vind ik het prima. Mijn grens lag bij de zomer toen ze een wollen trui met col wilde dragen op een dag dat het 37 graden zou worden.  Dat mocht uiteraard van mij niet. Andersom heb ik er minder moeite mee. Gisterenochtend kwam mevrouw naar beneden in een zomerjurkje en was ervan overtuigd dat het prima kon. Ik heb haar verteld dat het erg frisjes zou worden en dat ze het zo koud zou krijgen, maar het dametje liet mij weten het NOOIT koud te hebben. Eigenwijsje dus. Nu had ik prima een ellenlange discussie kunnen voeren met de kleuter en mijn “macht” als ouder doen laten gelden. Daar heb ik zo vroeg in de ochtend dus echt geen zin in. In het kader van “choose your battles” besloot ik haar maar in haar zomerjurkje naar school te laten gaan. Dan moest ze het zelf maar ervaren.

Niet helemaal ontaard

De  meester keek natuurlijk ook wel een beetje bezorgd toen hij de kleuter zag, maar ik wist hem gerust te stellen met de mededeling dat ik warme kleren in haar rugzakje had gedaan. De moeders om mij heen keken alleen maar vol medelijden naar mijn meisje. Alsof ik het expres gedaan zou hebben! Nou is dat natuurlijk ergens wel zo, maar niet op die manier die zij zichtbaar denken. Vreemd genoeg voelde ik toch de behoefte mij te verantwoorden en toen ik het had uitgelegd merkte ik de schifting onder de moeders. De ene helft begreep me volledig, de andere helft vond mij nog steeds een ontaarde moeder. En weet je wat nou het meest grappige van dit alles is? Het werd een warme dag! Uiteindelijk was mijn kleuter dus de enige die juist gekleed was!